۱۳۹۳ شهریور ۴, سه‌شنبه

و گاه شب هایی می شد که لیلا-چشمان فروبسته به تاریکی- زمزمه می‌کرد که: مادر! چرا اکنون/چرا اینجا

از آسمان ابر می وزید چونان باد که بر گیسوانش

مادر
چرا من

at هیچ نظری موجود نیست:
اشتراک در: پست‌ها (Atom)