سایکیدلیا

پدیده ایست عجیب, پر از احساس, و سرچشمه گرفته از بودن افکار که جایی برای فرار ندارند. ساعت به یک که می رسد. نفس به شماره که می افتد. و نگاه ها که قطع می شود. موسیقی تنها نجات دهنده است. سایکیدلیا زاده ی حرص اذهان ماست.برای فرار.برای نادیده گرفتن هرچه هست و نیست. پینک فلوید.کینگ کریمسون...و اینک: پورتیس هد
پ.ن: او آشفته است. آواز می خواند...گیتارش آن گوشه افتاده و خودش میکروفون را نوازش می کند و می گوید:
I'm always so unsure.
پ.ن: هرچه بگویم و بنویسم باز کلمه کم خواهم آورد...قابل توصیف نیست
به رخ او می ماند! چه که شاعر می گوید: این داغ آتش بر خرمن هرچه زاهد و عالم انداخت
شاید با سه کلمه بشود توضیح داد:ه
وای, وای, وای
پ.ن : بلوط پیغام داده: پورتیسهد ناموس من است و تو لخت و پتی ولش کردی اینجا.
...
و ما در آسمان چرخ می زنیم
http://www.youtube.com/watch?v=Yoz41FUzciE