۱۳۹۰ مهر ۲۴, یکشنبه

تند و بریده در آغوش می فشاری

بهشت من جنگل شوکران هاست
و شهادت مرا پایانی نیست.

آه اسفندیار مغموم
همان به که چشم فرو بسته باشی.
at

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)