آی دختر صحرا! 

لبخند بزن.

ببین! این همه زیبایی، تپه های طلایی، دشت های فراخ و سینه های...

**خون!**

 

از پس این روزها، 

ماه ها و سالهای دیگر هم خواهند گذشت.

سکوت با باد می رود

 و ماه هرگز بر نخواهد آمد.

آی دختر صحرا!

لبخند بزن.

من که تمام حماسه ام !

ای که چشمانت پایتخت مرگ

بگو که نمی دانی

بگو که نمی فهمی

من از تو هیچ نمی خواهم

پس یا بمیر یا بمیرانم.